ಬದುಕು ಬದಲಾಯಿಸಿದ ಶಾಲೆ

ನಾವು ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ಶಾಲಾ ಮ್ಯಾಗಜೀನ್‌ನಿಂದ ಆರಿಸಿದ್ದೇವೆ

ಶಂಕರಪುರ ಎಂದರೆ ನಮಗೆ ತಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ನೆನಪಾಗುವುದು ಇತಿಹಾಸ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾದ ಘಮ ಘಮಿಸುವ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವು. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿಮಲ್ಲಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಇರುವುದಲ್ಲ. ಇತಿಹಾಸ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಶಾಲೆಯೂ ಇದೆ. ಅದೇ ಸೈಂಟ್ ಜೋನ್ಸ್ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆ. ಊರೊಂದು ಬೆಳಗುವುದು ಅಲ್ಲೊಂದು ಶಾಲೆ ಇದ್ದಾಗ. ಶಾಲೆ ಅಂದರೆ ಅದು ಕೇವಲ ಕಲ್ಲು, ಮರಳಿನಿಂದ ಮಾಡಿದ ಕಟ್ಟಡವಲ್ಲ. ಶಾಲೆ ಮನುಷ್ಯ ಬದುಕಿನ ಭವಿಷ್ಯದ ಹೆದ್ದಾರಿ. ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಗೂ ಒಂದು ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವಿದೆ. ಸೈಂಟ್ ಜೋನ್ಸ್ ಈ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಬದುಕಿಗೆ ಉಜ್ವಲ ಬೆಳಕಾಗಿ ಅವರ ಯಶಸ್ಸಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಅಂತಹ ಈ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆಯು ಇದೀಗ 40 ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುತ್ತಿರುವುದು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸಾಧನೆ. ನಾನು ಓದಿದ ಶಾಲೆ ಇದು ಎಂಬ ಹೆಮ್ಮೆ ನನ್ನದು. ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಸೈಂಟ್ ಜೋನ್ಸ್ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆಯ ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿ, ಶಾಲೆಯ ಮುಖ್ಯೋಪಾಧ್ಯಾಯರು ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಕರೆಲ್ಲನ್ನೂ ಹಾರ್ದಿಕವಾಗಿ ಅಭಿನಂದಿಸುತ್ತೇನೆ.

ನೆನಪುಗಳೆಂದರೆ ಬಿರುಕು ಬಿಟ್ಟ ಮಾಡಿನ ಸಂದಿನಿಂದ ನೆಲ, ಗೋಡೆಗಳಿಗೆ ತೂರಿಬಿಟ್ಟ ಸೂರ್ಯ ರಶ್ಮಿಯಂತೆ. ನನ್ನ ಶಾಲೆಯ ಬಗೆಗಿನ ನನ್ನ ನೆನಪುಗಳು ಹಾಗೆಯೇ. ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಹೊರಬಂದು ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಶಂಕರಪುರದ ನನ್ನ ಶಾಲೆ ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ಪ್ರಮುಖ ತಿರುವು. ನಾನು ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸಿ ಸೈಂಟ್ ಜೋನ್ಸ್ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆಗೆ ಬಂದ ಮೊದ ಮೊದಲ ದಿನಗಳು ನನಗಿನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ. ಓದಿನಲ್ಲಿ ಮುಂದಿದ್ದೆ. ತರಗತಿಯ ಮೊದಲ ಮೂರು ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹಾಗಿದ್ದರೂ ಗಣಿತ ಮತ್ತು ವಿಜ್ಞಾನ ವಿಷಯಗಳು ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಿರಿಕಿರಿ ಎನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಸೈಂಟ್ ಜೋನ್ಸ್ ಶಾಲೆಯ ಅಧ್ಯಾಪಕರು ಗಣಿತ ಮತ್ತು ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ನನಗೆ ಸುಲಭವಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದರು. ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಅಷ್ಟೊಂದು ಸರಳವಾಗಿ ವಿವರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿದೆಯಲ್ಲ ಎಂದು ನಾನು ಇಂದೂ ಬೆರಗಾಗುತ್ತೇನೆ. ವಿಜ್ಞಾನ ಎಂಬುದು ಪುಸ್ತಕದೊಳಗೆ ಶೇಖರಣೆಗೊಂಡ ವಿಶೇಷ ಜ್ಞಾನವಲ್ಲ, ಅದು ನಮ್ಮ ಬದುಕಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅಂದು ಆ ಶಿಕ್ಷಕರು ಹೇಳಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಇದರಿಂದಾಗಿ ನನಗೆ ವಿಜ್ಞಾನದ ಮೇಲೆ ವಿಶೇಷ ಆಸಕ್ತಿ ಮೂಡಿತು. ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ವಿಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ನಾನು ಹೆಚ್ಚು ಅಂಕಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಲು ಶಕ್ತನಾದೆ. ನನ್ನ ವಿಜ್ಞಾನದ ಮೇಷ್ಟ್ರಾಗಿದ್ದ ಜೋನ್ ಲೋಬೊ ಅವರು ಶಾಲೆಯ ಮುಖ್ಯೋಪಾಧ್ಯಾಯರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಒಬ್ಬ ಒಳ್ಳೆಯ ಆಡಳಿತಗಾರರಾಗಿದ್ದರು. ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿ ಪೂರ್ವಕವಾಗಿದ್ದರು. ಎಲ್ಲರನ್ನು ಸಮಾನವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾ, ತಮ್ಮ ಸೌಮ್ಯ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಅವರು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಲ್ಲಿ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದರು. ಗಣಿತವೆಂದರೆ ಆಗಣಿತವಾದ ಭಾವಗಳು ನನ್ನೆದೆಯೊಳಗಿದ್ದವು. ಅವೆಲ್ಲವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಹಾಕಿ ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ರೇಖಾ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಿದವರು ನನ್ನ ಗಣಿತ ಮೇಷ್ಟ್ರು. ಹೀಗೆ ವಿಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಗಣಿತದ ಅಧ್ಯಾಪಕರು ನನ್ನೊಳಗೆ ತುಂಬಿದ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸದಿಂದಾಗಿಯೇ ನಾನು ಪಿಯು ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಓದಲು ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದು,

ನನ್ನ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಇನ್ನೋರ್ವ ಮುಖ್ಯೋಪಾಧ್ಯಾಯರು ಪಿ. ವಿಠಲ ಶೆಣೈ ಅವರು ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಇವರೊಬ್ಬ ಶಿಸ್ತಿನ ಸಿಪಾಯಿಯಂತಿದ್ದರೂ ಅವರಲ್ಲಿ ಆಳವಾದ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆ ಇತ್ತು, ವಿವೇಚನೆ ತುಂಬಿತ್ತು. ಅವರೊಳಗೆ ಒಬ್ಬ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಲಾವಿದನೂ ಇದ್ದ. ಅವರು ಉತ್ತಮ ಚಿತ್ರಕಲಾವಿದರಾಗಿದ್ದರು. ಯಾವಾಗಲೂ ತರಗತಿಗೆ ಬಂದು ಮೊದಲು ಬೋರ್ಡ್‌ ಒಂದು ಸುಂದರವಾದ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಬಳಿಕ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬಿಡಿಸಲು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುವುದು ಹೇಗೆಂದು ತಿಳಿಯದಿದ್ದ, ಸೃಜನಶೀಲತೆಯ

ಗಂಧ-ಗಾಳಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದ ನನಗೆ ಇದೊಂದು ತಲೆನೋವಿನ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುವ ಕಲೆಯನ್ನು ನಾನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ ಆನರಿಂದಾಗಿ ಸೃಜನಶೀಲತೆಯ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಏನೆಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಹೊಸದಾಗಿ ಯೋಚಿಸುವ, ಹೊಸ ದರ್ಶನ-ಕಾಣೆಯನ್ನು ಕಾಣಲು ನನಗೆ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟದ್ದೇ ಆ ನನ್ನ ಮುಖ್ಯೋಪಾಧ್ಯಾಯರು. ಒಬ್ಬ ಶಿಸ್ತಿನ ಆಡಳಿತಗಾರರಾಗಿದ್ದುಕೊಂಡು ಅವರು ಕೇವಲ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದದ್ದಲ್ಲ. ಅವರೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡಿ ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಹೊರಾಂಗಣ ಆಟ ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದಾಗ ನಮ್ಮ ಪಿಟಿ ಮೇಷ್ಟು ನಮಗೆಲ್ಲ ರಸಪ್ರಶ್ನೆ ಸ್ಪರ್ಧೆಯನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ರಸಪ್ರಶ್ನೆಯಲ್ಲಿ ಚುಹಾಗೆ ಸರಿಯ ಮಾಡಲು ಅವರು ನಮಗೆಲ್ಲ ಗ್ರಂಥಾಲಯದಿಂದ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ತಂದು ಓದುವಂತೆ ಹುರಿದುಂಬಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಂದು ಆ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಲೈಬ್ರೆರಿಯಿಂದ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ತಂದು ಓದುವಂತೆ ಹೇಳಿದ್ದರಿಂದ ಇಂದೂ ನಾನು ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಓದುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ. ದೂರದೂರಿಗೆ ಪಯಣಿಸುವಾಗಲೂ ನನ್ನ ಬ್ಯಾಗಲ್ಲಿ ಕನಿಷ್ಠ ಎರಡು ಪುಸ್ತಕಗಳಿರುತ್ತವೆ.

ಸೈಂಟ್ ಜೋನ್ಸ್ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆಯ ಕನ್ನಡ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್, ಹಿಂದಿ ಶಿಕ್ಷಕರು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಭಾಷಾ ಪ್ರೌಢಿಮೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಲು ಕಾರಣರಾದವರು. ಭೂಗೋಳಶಾಸ್ತ್ರದ ಅಧ್ಯಾಪಕರು ನಮ್ಮ ಸುತ್ತುವರಿದಿರುವ ಭೌತಿಕ ಪ್ರಪಂಚದತರ್ಕವನ್ನು ಮನಮುಟ್ಟುವಂತೆ ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಮಾಜಶಾಸ್ತ್ರದ ತರಗತಿಗಳು ನನ್ನ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಜಾಗೃತಗೊಳಿಸಿದವು. ಹೀಗೆ ಸೈಂಟ್ ಜೋನ್ಸ್ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಉತ್ತಮಶಿಕ್ಷಕರು ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣದಿಂದಾಗಿ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಉನ್ನತ ವ್ಯಾಸಂಗದ ಕನಸೊಡೆಯಿತು. ಸಂಶೋಧನೆಯ ಕಡೆಗೆ ನಾನು ವಾಲುವಂತಾಯಿತು. ಹಾಗೆಯೇ ಇಲ್ಲಿನ ಶಿಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಮುಂದಿನ ಓದಿಗೆ ಭದ್ರ ಬುನಾದಿಯಾಯಿತು. ಕಷ್ಟವೆನಿಸಿದ್ದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಕಲಿಯಬಹುದು ಎಂದು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟು, ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅರಿವಿನ ಹರಹನ್ನು ವಿಸ್ತಾರಗೊಳಿಸಿದ ಸೈಂಟ್ ಜೋನ್ಸ್ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆಯ ನನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಮೇಷ್ಟಿಗೆ ನಾನಿಂದು ಋಣಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ.

ಶಂಕರಪುರದ ಈ ಶಾಲೆ ನನ್ನಜ್ಞಾನದ ಹಸಿವನ್ನು ತೀರಿಸುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ಸರ್ವಾಂಗೀಣ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಸಹಾಯಕವಾಯಿತು. ಆಟೋಟಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ನಾನು ಹೆಚ್ಚು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಪಿಟಿ ಶಿಕ್ಷಕರು ನನಗೆ ಉತ್ತೇಜನವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು. ವಿಶಾಲವಾದ ಆಟದ ಮೈದಾನ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಸವಲತ್ತು ಆಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ನಾನು ದಿನಾ ಸಂಜೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಸದಾ ಎಳೆಯ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗಿ, ಅವರಲ್ಲಿ ಮಾನವೀಯತೆಯ ಬೀಜವನ್ನು, ಸಾಮಾಜಿಕ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದ ಸೈಂಟ್ ಜೋನ್ಸ್ ಶಾಲೆಯ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮೇಷ್ಟ್ರುಗಳಿಗೂ ಮಕ್ಕಳೆಂದರೆ ಯಾರದೋ ಮಕ್ಕಳಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಅವರ ಮನೆಯವರೇ ಆಗಿದ್ದರು. ಪ್ರೀತಿ ತುಂಬಿದ ಸೌಮ್ಯವಾದ ನಡೆ-ನುಡಿಗಳಿಂದ ಅವರು ನಮ್ಮನ್ನು ಸೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಶಾಲೆ ಮತ್ತು ಕೆಲಸದ ಬಗೆಗಿನ ಅವರ ಬದ್ಧತೆ, ಸಮಯ ಪರಿಪಾಲನೆ, ಸಚ್ಚಾರಿತ್ರ್ಯ, ಎಲ್ಲವೂ ಅನುಸರಣೀಯ ಮತ್ತು ಅನುಕರಣೀಯವಾಗಿತ್ತು. ಶಿಸ್ತು ಎಂಬ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ತನ್ನಿಂದ ತಾನೇ ಮೂಡಿಬರುವಂತೆ ಪ್ರೇರಕ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಶ್ರೇಷ್ಠ ಜೀವನ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡದೆ ಅವರೇ ನಮಗೆಲ್ಲ ನಿದರ್ಶನವಾಗಿ ನಮಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದರು.

ಇಂದು ನಾನು ಈ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಾಚೀನ ಮಹಾವಿದ್ಯಾಲಯವೆನಿಸಿದ ಸಂತ ಅಲೋಶಿಯಸ್ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿರಲು ಅಂದು ಸೈಂಟ್ ಜೋನ್ಸ್ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನನಗೆ ದೊರೆತ ಉತ್ತಮ ಮಟ್ಟದ ಶಿಕ್ಷಣ, ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟದ ಸಂಸ್ಕಾರವೇ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಹೀಗೆ ನನ್ನ ಬದುಕು ಬದಲಾಯಿಸಿದ ಈ ನನ್ನ ಶಾಲೆಯ ಬಗೆಗೆ ನೂರಾರು ಸವಿ ನೆನಪುಗಳಿವೆ. ಆ ನೆನಪುಗಳು ಮರುಕಳಿಸುವಾಗ ನನ್ನೊಳಗೆ ಏನೋ ಪುಳಕ.